Prostitutie

Prostitutie wordt in zekere mate in India en Nepal geaccepteerd. Zo liep ik per ongeluk bij een bordeel naar binnen op het busstation in Kathmandu. Al meteen bij binnenkomst en de vreemde blik op het gezicht van de meisjes die klanten stonden op te wachten, wist ik waar ik was aanbeland. Een vlugge blik door de tent bleek een bevestiging van mijn vermoeden. De afwerkplekken zijn niet groter dan een eenvoudig verkleedhokje bij het zwembad.

Ik stond daar denk ik een paar seconden vertwijfeld voordat iemand naar mij toe kwam. Ik vond het onbeleefd om direct om te keren.

“Do you want something” , de man dacht blijkbaar dat ik naar iets op zoek was. “Do you have internet?”, vroeg ik hem maar. “No sir, this is a restaurant” was zijn antwoord, en met een glimlach op mijn gezicht zei ik dat ik verder op zoek ging naar internet.

Mensen die buiten stonden te wachten bij het loket gaven me een vreemde blik. Wat moeten ze wel niet van mij gedacht hebben? “Recommended by the Lonely Planet..”, je had ze moeten zien.
waarom plaats je in godsnaam een bordeel vlak naast het loket op het busstation? Naast het bordeel zaten mensen rustig te eten. In India is er prostitutie op veel grotere schaal, maar veel discreter. Hoe ik dat weet?

Op de tweede avond in India en Mumbai zijn een vriend en ik nietsvermoedend meegesleurd naar een in het begin wat voor ons leek een feest maar wat later bleek een nietsonthullende bordeel. Het was ongelofelijk stom en naïef. De cultuurschok zat er toen goed in. Prostituees zijn over het algemeen Nepalese meisjes, de meesten geïnfecteerd met hiv. Alles in Nepal is zo in je gezicht. In Nepal hoef je nog geen meter buiten je hostel te stappen of je krijgt al een kerel die je opium, LSD, of magic mushrooms wil verkopen. Ik veroordeel ze niet. Ik begrijp de mensen wel die mij drugs proberen te verkopen. Als je zou kunnen kiezen tussen een dag keihard op het land werken en weinig geld of drugs verkopen en veel geld. Dan is de keuze voor sommige al snel gemaakt.

Nepal doet mij goed.De eerste paar dagen in Kathmandu waren geweldig. Het Holi festival (het kleuren festival waar de verandering van het seizoen wordt gevierd) brak los en qua festival zou alleen carnaval in Rio de Janeiro dit volgens mij kunnen overtreffen.

Ik zit al een tijd in Pokhara bij een Japans gasthuis.Tussen het klimmen in de bergen door is Pokhara de ideale plek om tot rust te komen. Het gasthuis wordt gerunt door een hele relaxte familie. Japanners zijn te gek en wanneer je ze echt leert kennen ongelofelijk grappig, aardig en oprecht.
In en rond Pokhara is er genoeg te doen en voor een paar euro kan je een boot of scooter huren.

Helaas met de steeds verder oprukkende monsoon is het lastig je veilig te verplaatsen. De regen zorgt voor veel overlast. Zo zijn er in twee weken tijd al ruim 90 mensen overleden door een aardverschuiving, een busongeluk, en een vliegtuigongeluk.

Er is ook nog eens veel onrust vanwege de invoering van de nieuwe grondwet. Er zijn voortdurend landelijke stakingen en de laatste deadline om de grondwet door te voeren is niet gehaald. Meer onrust dus.

Ik heb voor deze onrust mijn tijd goed gebruikt om de bergen in te trekken. Zo ben ik begonnen met de Langtang en Gosainkund trek (120 km.) met de Tsergo Ri als hoogste punt (4.984 m.). Om deze hoogte te bereiken, heb ik de laatste 300 meter tot heuphoogte in de sneeuw moeten lopen. We liepen namelijk zonder gids en konden door de sneeuw, die de nacht ervoor gevallen was, het pad niet meer zien.

In het oosten van Nepal heb ik het Annapurna Circuit gelopen (240 km.) met de Thorung La als hoogste punt (5.416 m.). De beklimmingen eisen veel van de beklimmers en mij. Het werd allemaal bemoeilijkt door de hitte, mijn bagage en de gekneusde tenen die ik de dag voordat ik het Circuit ging lopen opliep. Op slippers lopen en grote stenen op de weg is geen prettige combinatie. Ik heb de eerste twee dagen met pijn gelopen. Maar ik geloof in het feit dat mijn tegenslagen mij alleen maar sterker hebben gemaakt. Nog geen vijf maanden geleden lag ik aan het infuus in het ziekenhuis. Lopen in de bergen is zo simpel en mooi en je gaat dan pas echt de eenvoud van het leven waarderen. Elke dag voelde als een zegen.
Hoog in het noorden van Nepal heb ik Tibet gezien. Ik was graag naar Tibet gegaan. Maar nadat ik twee Canadezen had ontmoet die hievoor duizend euro moesten betalen, heb ik maar besloten om ervan af te zien. Het is het geld als wel de beperkte vrijheid die je krijgt door Chineese autoriteiten. Politiek kan een hoop kapot maken.

Ik hoorde van de politieke situatie in Nederland. Vergeleken met de situaties in dit land moeten we ons misschien meer zorgen maken over de prestaties van het Nederlands elftal.

Ik heb in een korte tijd veel gezien en gelopen en het is voor mij bijna tijd om deze plek te verlaten. De plaatselijke bandana dragende zwerver noemt mij al een tijd zijn broeder. Reden genoeg om mijn spullen te pakken en op zoek te gaan naar een nieuw avontuur.

In een paar dagen stap ik op het vliegtuig naar Indonesië. Ik wil er twee maanden blijven en vertrek over land vanaf Java, naar Bali en Lombok.

Het land spreekt mij enorm aan en tussen het surfen en reizen door ga ik op zoek naar de plek waar mijn overgrootmoeder is geboren. Allemaal dingen waar ik naar uitkijk om te doen. Ik wil de tijd ook gebruiken om mijn volgende stap uit te stippelen. Heeft iemand nog suggesties of weet iemand nog mooie plekken in Indonesië?

Ik begrijp dat jullie wel eens willen weten wanneer ik nou eigenlijk een keer thuiskom. Jullie moeten helaas nog even geduld hebben. Ik wil heel graag tussen reizen door in het buitenland werken en zit te denken terug te gaan naar Nieuw-Zeeland of Australië. Ik zou er geen probleem mee hebben om naar huis te gaan, maar ik voel dat dit nog niet het einde is van het hoofdstuk Freek en reizen.

“Very few follow the path laid out for them - the path to their destinies, and to happiness. Most people see the world as a threatening place, and, because they do, the world turns out, indeed, to be a threatening place.”
The Alchemist - Paulo Coelho

Ik geniet nog van elk moment en ben gelukkig. Ik hoop dat jullie dat ook zijn.

F.
Annapura - Maurice Herzog (lees over de Franse expeditie van de eerste beklimming van een 8.000 meter hoge berg)

Oh en hebben jullie al van haar gehoord?
http://www.nu.nl/buitenland/2817269/16-jarige-beklimt-mount-everest.html