Everything is ok

Wow!!! Ik ben weer terug in de beschaafde, drukke en hectische wereld van India na vier dagen in de jungle te hebben gezeten van het Jim Corbett National Park. Het NP ligt in de heuvels van het Himalaya gebergte en ademt een fantastische tijger sfeer. Ik heb weer een aantal mooie dieren gezien, waaronder een tijger. Vanwege de dichte begroeiing moet je dan ook het geluk aan je zijde hebben om überhaupt wat te zien. Mijn verblijf in het park was heel erg gaaf. Voor het eten werd er vuurwerk afgestoken om eventueel een luipaard of een tijger weg te jagen. Gelukkig hebben we geen last gehad van onverwachte bezoekers, maar ik was eigenlijk altijd op mijn hoede. Mijn nature walk naar een waterval in de buurt was al spannend. Een paar dagen terug in de ochtend zaggen locals een tijger in het water. En hier stond ik dan tot mijn middel in het water. Nee, “everything is ok”, want de tourguide had vuurwerk en een stok meegenomen..

De vier dagen in de jungle en mijn drie maanden in India zijn voorbij gevlogen. Ik vlieg morgen naar Kathmandu, Nepal. Mijn reis in India is veel te kort geweest, maar ik kijk uit naar Nepal.

Ik ben een paar weken geleden met de trein vanaf Mumbai naar het zuiden afgezakt. Ik wilde nogmaals naar Goa en ik ben ditmaal niet ziek geworden. De dagen waren gevuld met de scooter naar het strand en in de avond met de scooter aan de hand terug naar het hotel. Goa kent drukke maar ook verlaten stranden en een bruisend nachtleven. Na een paar dagen had ik het ook wel weer gezien, omdat je weet dat India veel meer te bieden heeft en je jezelf tekort doet als je alleen Goa hebt gezien en tussen de toeristen hebt gezeten.

Mijn reis naar een verlaten hill station in de Maharastra regio, Bhandardara genaamd, is er een die ik nogmaals over wil doen. Het is een onherbergzaam gebied gevuld met meren en dammen om ongeveer een kwart van de regio voor een jaar voor electriciteit te voorzien. Het is een hele mooie en serene plek, maar alleen tijdens het regenseizoen zie je het gebied in zijn volle glorie. Het regent hier dan drie tot vier maanden, watervallen in overvloed, en dorpelingen moeten zich dan grote delen van het land met bootjes vervoeren. Bhandardara is zonder enige twijfel elk moment van het jaar indrukwekkend. Mount Kalsubai, de hoogste berg in Maharastra, steekt uit boven een onherbergzaam gebied dat veel doet denken aan de Grand Canyon. Reizen met de bus door het gebied is een leuke ervaring als je van overvolle bussen en randje afgrond momenten houdt. Voor reizigers met een groter budget kan je ook een 4x4 jeep huren. Het beklimmen van de berg was iets teveel van het goede vanwege de hoge temperaturen.

Om bij Bhandardara te komen ben ik met de trein uitgestapt bij Igatpuri. Een klein dorpje waar op het eerste gezicht niks te beleven is. Omdat ik een paar uur op de bus moest wachten, ben ik dan toch maar op onderzoek uit gegaan.In Igatpuri blijkt een Vipassana Meditation Centre te zitten. Er bleek net een cursus van tien dagen gestart te zijn. Helaas was alles achter gesloten deuren en de medewerkers lieten niet veel over de cursus los. Voor één dag of een paar uur meedoen was uitgesloten. In Aurangabad, zes dagen na dit voorval, kwam ik twee Amerikanen tegen die deze tiendaagse cursus hebben afgelegd.

In het meditatie centrum wordt een cursus aangeboden, waarbij je tien uur van de dag met gesloten ogen moet mediteren en je negen van de tien dagen niet met geschrift of spreuk mag communiceren. Bij aankomst moet je al je spullen afstaan en een contract ondertekenen dat je onder geen enkele voorwaarde het meditatie centrum verlaat. Volgens eigen zeggen een “must do before you die” en een “life changing moment”. Ik heb er de laatste tijd veel over na moeten denken. Ik ben niet spiritueel ingesteld en kan nog geen uur stilzitten. Misschien iets voor in de toekomst of leuk voor een teamuitje. Je hoeft hiervoor niet helemaal naar India, het Vipassana Meditation Centre heeft ook een vestiging in Nederland!

Op weg richting Aurangabad beleefde ik weer zo’n moment die je alleen in India kan hebben. Raphael, een Duitse jongen die ik in Bhandardara had ontmoet, miste bij een stop de trein omdat hij zonodig in een restaurant buiten het station wat eten wilde halen. Omdat hij dit niet aan mij had verteld kwam ik er pas na een uur achter dat hij niet in de trein zat. Gelukkig had ik zijn telefoonnummer bij onze ontmoeting opgeslagen. Hij pakte samen met een Indiër waarmee hij de trein had gemist vier verschillende bussen. Ik moest in een overvolle general compartment alle spullen en ook die van de Indiër zoeken. Dit was niet makkelijk, omdat de Indiër de verkeerde kleur van zijn tas had doorgegeven. Pas na anderhalf uur had ik alle spullen bij elkaar en net op tijd om bij Aurangabad uit te stappen.

Vlakbij Aurangabad liggen de Ajanta en de Ellora caves (Werelderfgoedlijst). De grotten zijn indrukkenwekkend, tussen de 5e en 10e eeuw gebouwd door boeddhisten en hindoes. Het laat ook zien dat verschillende religies al eeuwen samen in harmonie leven. De Kailasanatha Tempel (Ajanta caves), was verreweg het spectaculairst. De tempel is uit een bergwand gehakt en beschikt over ongelofelijk veel detals.

Het nieuws is mij ook niet ontgaan dat Prins Friso in het ziekenhuis ligt. De media in India besteden er ook aandacht aan. Toen ik het nieuws hoorde was ik in Nashik vlakbij de “Shrine of the Infant Jesus”. Nadat ik in de kerk met een priester had gesproken, besloot hij tijdens het gebed voor hem te bidden. En nu maar hopen dat het allemaal maar goed komt. Omdat ik ook nog werd aangekondigd, moest ik ook nog zo’n vijfhonderd pelgrims begroeten. Na het gebed zijn we uitnodigd om een Indiase bruiloft te bezoeken en toevalligerwijs bleek de familie de eigenaar te zijn van een wijngaard in de buurt van Nashik. Een erg chique plek, met een heel mooie restaurant met uitkijk over de streek. We werden ook toegelaten in de fabriek en mochten wat wijnen proeven.

Het reizen in India met de trein is mij enorm bevallen. Heb, als ik nu naar een kaart van India kijk, ongelofelijk veel kilometers met de trein afgelegd. Vliegen is natuurlijk veel sneller en vanaf Mumbai ben je in 2 á 3 uur overal in India waar je zijn wilt. Toch raad ik je aan om met de trein te reizen. Het openbaar vervoer in India is heel goedkoop, en lange reizen met de trein zijn erg comfortabel, vooral als je met de Sleeper/ AC Two of Three class reist. In de trein, zie je het landschap veranderen, stop je op de meest bizarre plekken, en je ontmoet fantastische mensen.

Vipassana Meditation Centre
http://www.dhamma.org/

Sula Vines
http://sulawines.com/

Jeff Buckley – Hallelujah
Mumford & Sons – The Cave (Ik raad je aan om de videoclip te bekijken.Deze is namelijk in Goa opgenomen en geeft je een goede indruk van deze geweldige plek)