Jesus got nailed to the cross

Er is veel gebeurd. Laat ik beginnen met dat ik vijf dagen in het ziekenhuis gelegen heb met een voedselvergiftiging. Jullie zullen vast geschrokken zijn, maar ik ben weer gezond en wel!

Over mijn opname in de “The Holy Spirit” hospital kan ik geen blog, maar een heel boek schrijven. Dit vanwege de komische misverstanden, de nieuwsgierigheid en aandacht van de zusters, de interactie met mijn kamergenoot en hun familie en de ervaringen met andere patienten en bezoekers. Ik was de enige blanke in het ziekenhuis, dus veel starende blikken. Los van mijn voedselvergiftiging heb ik een hele positieve ervaring achter de rug. Ik ben goed behandeld, de staf was professioneel en heb goed te eten gekregen. Ik weet zeker dat ik in geen enkel ander ziekenhuis sneller zou zijn hersteld.

Ik was van plan om naar Goa te gaan en te genieten van de mooie stranden en de ontspannen sfeer. Onderweg in de trein ben ik ziek geworden. Ik had honger en heb kip gegeten. Stom van me, maar het was een treinreis van 11 uur en had iets van eten mee moeten nemen. Ik kan je vertellen dat ik mijn lesje wel heb geleerd. Mijn lichaam weigerde elke medicijn en artsen vertelden mij om in Goa opgenomen te worden. Na drie dagen besloot ikom terug te vliegen naar Mumbai. De ouders van Rohan hadden een kamer voor mij gereserveerd en op het vliegveld van Mumbai werd ik opgewacht door een ambulance. Hier in Mumbai staan ambulances met zwaailicht gewoon in de file. Als een Indiër de politie, brandweer of een ambulance nodig heeft, doen zij er gemiddeld twee uur over om langs te komen. Een pizzakoerier doet hier maar 20 minuten over.

De avond van mijn opname ben ik meteen aan het infuus gelegd en de drie dagen erna niet af geweest. Toen ik aan het infuus werd gelegd, vertelde ik de zuster dat ik niet van naalden hield. Het maakt me misselijk en ik vind het nog steeds enge dingen, waarop de zuster antwoordde “Jesus got nailed to the cross...”. Ze hoefde niks meer te zeggen. Ik had de boodschap begrepen en met een glimlach onderging ik de behandeling.

Het ziekenhuisvoedsel is net zo goed als bij de familie Britto. Ik mocht mee bepalen wat ik at en er was zelfs patat. Ik ben in het ziekenhuis dus weer goed op krachten gekomen. Ik ben in meer dan een week 4 tot 5 kilo afgevallen. Het nieuws dat een blanke in het ziekenhuis lag verspreidde zich snel. Geregeld kwam er een patiënt binnen lopen met “so, you got foodpoisened in Goa huh?”.Tijd vloog voorbij en het deed mij vaak alle nare dingen vergeten. Ik heb er ruim twee uur over gedaan om afscheid van iedereen te nemen.

Genoeg over mijn ziekenhuisopname. We hebben de tweede auto van de familie gerepareerd en zijn veel kleine uitstapjes aan het maken. Ik heb een paar keer achter het stuur gezeten en het verkeer in India ervaren. Twee woorden; georganiseerde chaos! Nog geen ongelukken gehad. De beste oplossing is veel de toeter te gebruiken en mijn witte hoofd laten zien. Dan gaan ze wel aan de kant, blijven ze staan of staren ze ons na.

Wederom heb ik Kerst in een ander land gevierd. Ditmaal bij de familie Britto thuis. De Britto familie had zoete hapjes gemaakt en Rohan en ik mochten ze bij buurtbewoners langs te brengen. Overal werden we hartelijk ontvangen .

Op Eerste Kerstavond heb ik een mis bezocht waarbij ongeveer 10.000 mensen aanwezig waren. Rohan en ik kwamen te laat aan, omdat we vast waren komen te zitten in het verkeer en moesten langs alle mensen lopen om een plekje te bemachtigen. Wij waren niet de enige die te laat waren, maar wederom waren alle blikken op mij (en Rohan) gericht. Zelfs de priester viel volgens mij even stil.

In de week na Kerstmis ben ik naar een rally geweest van Anna Hazare. Zijn beweging strijdt voor een corrupt vrij India. Hij wil graag een NGO in het leven roepen die corruptie in de gaten houdt. De overheid is hier niet blij mee. De Indiase bevolking vindt dat de overheid te weinig doet tegen corrupte ambtenaren en ministers. Om zijn boodschap kracht bij te zetten, is hij in hongerstaking gegaan in Mumbai. Omdat ik de boodschap steun, had ik bij de rally een “Team Anna” hoedje opgedaan. Binnen no-time kreeg ik alle media over mij heen en werd ik door The Times of India en de Mumbai Times geïnterviewd. Ik ben zelfs op national television geweest. Al voor de camera aanging, kwamen nieuwsgierige Indiërs poolshoogte nemen. Het Anna Hazare onderwerp was en is vierentwintig uur per dag op de televisie en alle kranten besteden er aandacht aan. Ik kon moeiteloos wat vragen beantwoordden.Het interview duurde een paar minuten en op het eind stonden er zo’n twintig tot dertig Indiërs om mij heen en moesten we met z’n allen het interview met de “Hiep Hiep Hazare!” yell beeïndigen. Na het interview ben ik een half uur bezig geweest met handen schudden en foto’s nemen. Anna Hazare heeft de hongerstaking uiteindelijk maar 2 dagen volgehouden. Vanwege medische omstandigheden moest hij stoppen. De strijd tegen anti corruptie blijft hij naar eigen zeggen volhouden totdat hij er dood bij neervalt. Ik houd het in de gaten.

Binnen een paar dagen ga ik voor een maand naar het noorden reizen. Ik voel me gezond, maar besef dat ik nog even moet aansterken voordat ik de wijde wereld weer in kan. Dus maak jullie vooral niet druk. Ik ga goed voor mezelf zorgen.

Acda en de Munnik - Hoogmoed En De Val
Did I Let You Know – Red Hot Chili Peppers
Johnny Cash – Hurt
Jeff Buckley – Mojo Pin
Oasis – Don’t Look Back In Anger