Een jaar weg

Hallo allemaal!
Het is alweer zo lang geleden dat ik iets op mijn blog heb geplaatst! In de tussentijd heb ik niet stil gezeten en ben ik na Nepal naar Bangladesh, Maleisië en Indonesië gegaan. Ik doe alle landen te kort omdat ik zoveel te vertellen heb dat ik niet op alles kan ingaan. Maar alles gaat goed en ik heb een geweldige tijd achter de rug. Indonesië is een paradijs en het was een verademing na een fysiek en mentaal zware tijd in India en Nepal. Niet dat ik van beide landen niet genoten heb, integendeel, maar de twee maanden in Indonesië waren fantastisch. De cultuur, het voedsel, de stranden, de hele sfeer die het land ademt spreekt mij enorm aan.

Ik heb een hele grote afstand overbrugd, maar het reizen was wel op een veel lager pitje vergeleken met India. In Indonesië heb veel gelift, een motor voor enkele weken gehuurd en gebruik gemaakt van het openbaar vervoer. De lokale bevolking spreekt amper tot geen Engels en je bent wel genoodzaakt om Bahasa (Indonesische nationale taal) te leren. En na twee maanden kon ik vrij goed Indonesisch spreken. Dit is ook wel een meerwaarde voor mij gebleken, omdat je hierdoor veel meer ziet en meemaakt.
Ik heb vaak langs de kant van de weg gestaan om opgepikt te worden en je kon bijna direct al bij iemand achterop de motor springen of in een kabine van een grote vrachtwagen met een lading vol kokosnoten of bananen plaatsnemen. Dit heeft me op zoveel mooie non-toeristische plekken in Java, Bali en Lombok gebracht en dat is bijna met geen pen te beschrijven.

En gedurende mijn reis door Azië is dit ook mijn motto geweest. Ik reis om te zien en te leren en ik wil iets ervaren wat een toerist normaal gesproken niet meemaakt. Een groot deel van Bali is namelijk een verschrikkelijk toeristsch oord. Ik houd daar niet van. Het eiland is ontzettend mooi, maar je ziet amper wat van de cultuur en op veel plekken staan alleen maar resorts. Begrijp me niet verkeerd. Als ik een jaar of 60- 70 ben dan kom ik terug om van mijn rust te genieten. Misschien ligt het ook wel aan mij. Ik kan nog steeds moeilijk stil zitten. Bali heeft daarentegen wel een bruisend nachtleven en in de tijd dat ik er was bleek er het befaamde Bali Cult Festival aan de gang te zijn. Dit is een gratis festival met veel muziekoptredens en dansvoorstellingen.

Java en Lombok daarentegen zijn minder toeristsch en naar mijn mening veel mooier dan Bali. Los van mijn bezoekjes aan verlaten stranden met palmbomen heb ik twee actieve vulkanen beklommen. De laatste klim was heel erg gevaarlijk. Ik heb met vrienden een volle dag nodig gehad om boven te komen en toen het aan het eind van de dag begon te regenen wisten we dat we in de problemen kwamen als we niet snel afdaalden. Het weer koelde af naar zo’n 6 graden en we hadden niet op koud weer gerekend. Jo, een Fransoos, was al niet lekker en ik heb toen besloten om in mijn eentje af te dalen en hulp te halen. We hebben uiteindelijk hulp gekregen van illegale houtkappers. Een dak boven ons hoofd, een vuurtje, een warme deken en een kom met noodles en soup heeft wonderen gedaan.

Dit is maar een kleine greep van de vele avonturen die ik heb beleefd. Ik zit nu in een andere situatie en op het moment dat ik dit schrijf krijg ik alweer zin om te reizen.

Ik werk al drie maanden voor een internationaal verhuisbedrijf in Perth, Australië. Ik ben veel dagen van de week werkzaam in en rond Perth. Het werk is fysiek zwaar, maar na elke klus is er tijd voor ontspanning in de zin van bier, zon, zee, strand, voordat wij terug naar huis rijden.

Ik woonde een paar maanden bij iemand thuis op een boerderij bij een familie van een meisje die ik in Nepal ontmoet heb. En ik ben haar en haar familie ontzettend dankbaar hiervoor. Haar familie voelt als de mijne. Nu woon ik al twee weken op kamers in een huis met zwembad en alles erop en eraan in de heuvels van Perth. Ik kwam per toeval de eigenaar tegen toen hij zijn hond aan het uitlaten was. Ik woon hier nu met twee Schotten en twee uit Australiërs. Ik heb het geluk gehad om zulke mensen op de juiste tijd te ontmoeten en ik denk ook dat als je eenmaal aan het reizen bent en of in een ander land bent dat er zulke dingen op je pad komen.

In februari komt Martine langs voor een paar weken. Deze tijd gaan wij gebruiken om Australië te ontdekken. En ik kijk hier heel erg naar uit. Ik heb een auto tot mijn beschikking en ben nu aan het kijken wat ik allemaal nog nodig heb om dit avontuur met mijn zusje aan te gaan.

Tot die tijd ben ik nog aan het werk waar ik nu werkzaam ben en geld aan het sparen. Australië is ontzettend duur dus er moet ook wel hard gewerkt worden. Maar ik werk om te leven en niet andersom en dat kan ik nog wel een tijdje volhouden. Op dit moment heb ik heel veel dingen aan mijn hoofd over hoe ik mijn leven zie en leef over 6-8 maanden. Ik ga mij er de aankomende tijd over buigen en hier hard over na denken. Weet dat ik jullie mis en dat ik een planning maak voor mezelf om jullie ook weer te zien.

Laat wat van jullie horen en het gaat jullie goed!
Freek