It's the final countdown!

Mijn laatste update van mijn reis en stage hier in Nieuw-Zeeland. Over anderhalve week zit ik alweer thuis. Een verschrikkelijke gedachte, maar het weerzien van vrienden en familie verzacht de pijn wel een beetje. Ik heb een paar weken lopen twijfelen of ik wel terug zou gaan naar Nederland.

Reizen is mij enorm bevallen en dankzij de aardbeving (en het harde werken) heb ik veel vrije tijd gehad. Als je hier toch aan deze kant van de wereld zit dan moet je er maar van genieten. Het eerste plan was om in Bangkok uit het vliegtuig te stappen en een paar maanden/ onbepaalde tijd lekker in Azië te gaan reizen. Ik heb hier uiteindelijk niet voor gekozen, omdat ik nog mijn studie moet afmaken en ik dit liever eerst doe en dan zorgeloos kan gaan reizen.

De balans reizen en stage lopen was afgelopen maand ver te zoeken. Ik ga niet in details treden, omdat mijn mentor mijn blog soms wel eens leest ;).

Ik heb Kerst nog wel in Christchurch gevierd. Champagne ontbijt met mijn huisgenoten en vrienden in de ochtend en door naar het strand. In de namiddag heb ik Kerst gevierd met Tom en Lynn en hun huisgenoten. Het was erg heet, ideale dag voor een barbeque dus het Kerstgevoel was ver te zoeken. Mijn Kerst dag had alles met zowaar nog een zware aardbeving op het laatst.

Na Kerst ben ik samen met Tom naar Nelson gegaan om daar Nieuwjaar te vieren. Dit was een geweldige week. We zijn nog een lange dag naar de Abel Tasman en de Golden Beach geweest. Hoogtepunt was niet eens de Abel Tasman maar Wharariki beach. Het mooiste strand dat ik in Nieuw-Zeeland heb gezien. Het ligt helemaal in het puntje van het Zuidereiland en er naar toe rijden was een grote onderschatting. Het strand was gevuld met grote vulkanische rotsblokken in het water, grotten en spelende zeehonden op het strand.

Met Nieuwjaarsavond hadden we een barbecue met ruim 30 man in onze hostel.
Regel was om als vrouw voor salade te zorgen en als man het vlees. Anders krijg je van die vegetarische hamburgers en dat soort troep.

Ik was nog geen dag terug van Nelson en ik moest alweer naar mijn volgende avontuur, namelijk Cook Islands Rarotonga. Dit is zo’n bounty eiland waar je bij aankomst onthaald wordt met een bloemenkrans. Het eiland ligt op één grote lagune en is 32 kilometer in omtrek. Binnen een kwartiertje was je met je scooter om het hele eiland.

Deze hele vakantie stond in het teken van snorkelen en relaxen op het strand onder een palmboom. Ik zou bij een Maori familie overnachten, maar ik ben na de tweede nacht naar een hostel gegaan.

Nog een klein foutje gemaakt. Ik had de dag van mijn terugvlucht verkeerd in mijn hoofd en heb dus ook mijn vlucht gemist. Het was even vervelend toen ik de volgende nacht om 2 uur s’nachts aan het inchecken was en erachter kwam dat de vlucht naar Los Angeles ging, maar ik kon op ergere plekken in de wereld strandden. Kleine troost, de terugvlucht was in business class. En ik had een Deen de avond voor mijn terugvlucht ontmoet die mij had uitgenodigd om mee te gaan duiken. Dus op het moment dat ik in het vliegtuig zou moeten zitten, zat ik onder water schildpadden wakker te schudden en koraalgrotten te ontdekken. De vakantie duurde hierdoor twee dagen langer en in totaal heb ik 12 dagen op dit eiland gezeten. De reis was fantastisch!

Nu alweer een week aan het werk en ben alles een beetje aan het afronden. Deze week host Christchurch de IPC World Championship, waar Oscar Pistorius oftewel “the Bladerunner” aan meedoet. Ook is er de jaarlijkse World Buskers Festival waar straatartiesten hun ding mogen doen. Ik ga de laatste paar dagen gebruiken om deze evenementen te bezoeken en gedag te zeggen aan de vrienden die ik hier heb gemaakt.

Dank je wel voor het blijven lezen van mijn blog en tot binnenkort als ik aan de andere kant van deze aarde ben.

Freek