De verlossing

Donderdag 25 november was de dag van verlossing. Vroeg in de ochtend, 6.30 am, ging de wekker al. Ik had om 8 uur s’ochtends de eindpresentatie van de Report Card on Sport 2010. Ik werd om 7 uur opgehaald maar kwam tot de ontdekking dat een stel dieren mijn vuilnisbak om hadden geploegd. Vuilnis lag in een radius van 20 meter verspreid en na 15 minuten was alles weer opgeruimd. Geen leuk klusje zo vlak voor je eindpresentatie . De presentatie was trouwens foutloos en de aanwezige CEO’s gingen met een waardevol gevoel naar huis. Een mooi ijsbrekertje, ik werd geïntroduceerd als “the freakshow”.

Na de presentatie kon ik mijn koffers gaan pakken. Niet dat ik ontslagen of weggestuurd ben, maar de volgende dag zou ik naar het U2 concert in Auckland gaan en een 5 daagse trip naar de Bay of Islands maken.
Het concert was met één woord verbluffend. De Amerikaanse rapper Jay Z stond op het voorprogramma, buitenaardse special effects en de band was in topvorm. Er waren een heleboel kippenvelmomenten. Het was de eerste keer dat ze “Walk on” weer zongen net nadat de Burmeese vrijheidsstrijdster na 20 jaar huisarrest was vrijgelaten. Hij had het nummer speciaal voor haar geschreven en op de avond natuurlijk aan haar opgedragen. Ook het nummer “Still haven’t found what I’m looking for” was speciaal. Net de dag hiervoor waren alle 29 mijners van de Pike River mijn officieel doodverklaard. Na een concert van 5 uur was iedereen voldaan en ben ik met wat ontmoette vrienden de stad onveilig gaan maken. Ik had besloten om de avond maar door te trekken om alles eruit te halen wat erin zat ook omdat ik al om 7 uur s’ochtends op moest. We deden mee met een zogenaamde “ Pub crawl”, een kroegentocht in downtown Auckland. Bij de laatste biertjes in de laatste kroegen kom je erachter waarom de kroegentocht een Pub crawl heet.

De volgende ochtend stond in het teken van de Bay of Islands en Cape Reinga. Ik zat bij een groep met 14 nationaliteiten waaronder een paar Nederlanders. Na een paar uur reizen hadden we al de mogelijkheid om in de Grote Oceaan te snorkelen. Het water was koud en een meerderheid liet het aan zich voorbij gaan. Helaas voor hun, tijdens het snorkelen kwamen een paar dolfijnen ons begroeten. Ze waren zo enthousiast en wij zo geschrokken dat ze binnen een paar seconden weer weg waren. Ook de ontmoetingen met orca’s, nog meer dolfijnen verderop in de reis, een nacht op een onbewoond eiland en Kiwi spotten waren een hoogtepunt. De Bay of Islands was me aangeraden als de mooiste plek van het Noordereiland en zij zit daar denk ik niet ver naast.

Op dit moment ben ik net onderweg met mijn ouders om het Zuidereiland te ontdekken. Dus het grote reisverslag moet nog even wachten Piet, maar we hebben al ontzettend mooie dingen gezien en meegemaakt. Hieronder een kort verslag van hun eerste ervaringen op het Zuidereiland.

Dirk & Helene:
Wat een eer om ook iets te mogen schrijven op de blog van Freek.
Onze eerste week samen touren in Nieuw-Zeeland is prima bevallen. Vanuit Christchurch samen de oostkust en het noordelijke gedeelte van het Zuidereiland verkend. Plaatsen als Kaikoura (seals en dolfijnen), Blenheim (wijn en aviation museum, WW I), Picton (boot naar Noordereiland), Havelock (grote groene mosselen en vertrekpunt voor een ritje door de Marlborough Sounds) en als toppunt in het Abel Tasman National Park geweest. We hebben ons in het Abel Tasman Nat. Park met een watertaxi laten afzetten (onderweg bijzondere vogels en pinguins gezien, zonder trema) om vervolgens in ongeveer 6 uur weer terug te lopen naar de camping.
De retourreis naar Christchurch ging o.a. over de mooie Motueka Valley Highway, met een stop in Hanmer Springs waar we de warme zwavelbaden hebben getest. Camper omruilen en zoonlief oppakken.

Groetjes van Freek, Helene en Dirk
(foto’s komen later)